Rotterdam heeft een rijke historie en die is uiteraard onuitputtelijk. Iedere dag opnieuw wordt het verleden aangevuld met tal van kleine feiten. Via beeld en tekst voegen zij iets toe aan onze gemeenschappelijke (contemporaine) geschiedenis. Journalisthistoricus Joris Boddaert beschrijft iedere zondag in deze rubriek een Rotterdamse foto. Meestal is het fotografisch beeld onbekend en van langer geleden.
Reacties: [email protected]

Metrostation Beurs

Enige kennis aangaande de Rotterdamse topografie kan mij niet ontzegd worden. Zeker niet na 34 jaar studie. Toch was ik totaal verrast toen bovenstaande foto mij onder ogen kwam. Wij zien de ingang van metrostation Beurs, Coolsingel westzijde, nabij het Binnenwegplein. Wij zien de oude situatie, toen beide trappen zich nog strak tegenover elkaar bevonden. Dit heb ik nooit geweten. De foto van Ton Hermans dateert van begin jaren zeventig. Tja, ik moet toegeven dat ik toen zelden op Rotterdamse drukste metrostation vertoefde. Ik zwierf wel door de stad, maar om duistere redenen kwam ik weinig op de Coolsingel. Woonde een halve eeuw geleden in de Alexanderpolder en vanaf 1974 aan de Provenierssingel.

Ik zat indertijd zelden of nooit in de metro. De Coolsingel speelde zo goed als geen rol in mijn leven. Wat moest ik er als dertigjarige zoeken? Grappig hoe alles verandert. Thans zit ik vrijwel dagelijks in de metro! Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik boven metrostation Coolhaven woon, dus dat maakt een ritje veel gemakkelijker. Verder rijd ik amper meer auto. Komende week word ik 76 jaar. Ik ben wat bangig geworden in de voiture, dus dan kun je ‘m beter laten staan.

Trouwens, ik ben een enorme fan van de RET geworden. Ik vind al die verbindingen knap ontwikkeld. Je bent meestal redelijk snel op de plaats van bestemming en het kost mij als bejaarde helemaal niks. Een niet onbelangrijke factor.

Terug naar de foto. Bekijk de twee stevige mannen de trap afgaan met een gasfles op hun schouder. Zie ook het frisse, strakke beeld van een rustig trottoir. De Coolsingel had toen zeker charme. Het is natuurlijk een verschrikkelijk treurspel dat zich de afgelopen drie jaar rond de Coolsingel heeft afgespeeld. Een soort van totaal zinloze upgrading die vele tientallen miljoenen heeft gekost en die uiteindelijk averechts is uitgepakt.

De nieuwe Coolsingel ademt anno 2021 een tamelijk unheimische en kille sfeer. Wat een ongelofelijke verspilling van mankracht, verkeerde energie en dus miljoenen eurootjes gemeenschapsgeld. Ach, wat zal ik mij druk maken. Ik blijf de stad liefhebben, ondanks de vele architectonische blunders (lees: verkeerde keuzes). Wat verlang ik naar een zonnig centrumterras met een versnapering onder handbereik. Heus, dat gaat dit voorjaar zeker gebeuren!